Ustawa z 29 września 1992 r. to uniwersalny „kręgosłup” dla rachunkowości podmiotów prowadzących różne rodzaje działalności. Jej przepisy są jednak zbyt ogólne, by mogły być wykorzystywane przez podmioty wykonujące różne rodzaje działalności. By jednak pomóc w  rozwiązywaniu konkretnych problemów, wydawane są Krajowe Standardy Rachunkowości, których celem jest objaśnienie przepisów uor. Zgodnie z art. 10 ust. 3 uor, w przypadku braku uregulowania w przepisach rachunkowości zasad klasyfikacji, wyceny lub prezentacji określonej transakcji lub innego zdarzenia występującego w jednostce, kierownik jednostki – ustalając przyjęte zasady (politykę) rachunkowości – może korzystać z Krajowych Standardów Rachunkowości. W bieżącym numerze prezentujemy jeden z ważniejszych KSR. Krajowy Standard Rachunkowości nr 11 „Środki trwałe”, który będzie pomocny przy zapewnianiu jednolitości rozwiązań stosowanych przez jednostki w zakresie uznawania, wyceny i ujęcia w księgach rachunkowych oraz prezentacji w sprawozdaniu finansowym tego składnika aktywów.